Hoe kun je jouw leerlingen helpen om alle uitdagingen die het leven biedt, aan te kunnen? Leraar en pedagoog Marcel van Herpen verkent wat ‘veerkracht’ is en schetst een pedagogisch perspectief voor leerkrachten. Laat leerlingen in de veiligheid van de school vooral nieuwe ervaringen opdoen, zodat zij successen en teleurstellingen meemaken. Dan leer je ze opveren, terugveren en meeveren.
Op CBS De Hoeksteen in Wemeldinge - een van de kleinste scholen van stichting Albero - durven ze het aan: vrijer omgaan met toetsen. Wat blijkt? Het onderwijs anders inrichten, werken vanuit een duidelijke visie en in gesprek blijven met elkaar zijn belangrijke succesfactoren. "Wij kijken naar groei, niet naar gemiddelden!"
Op CBS De Hoeksteen in Wemeldinge - een van de kleinste scholen van stichting Albero - durven ze het aan: vrijer omgaan met toetsen. Wat blijkt? Het onderwijs anders inrichten, werken vanuit een duidelijke visie en in gesprek blijven met elkaar zijn belangrijke succesfactoren. "Wij kijken naar groei, niet naar gemiddelden!"
Directeur Jeannette Broer van De Zevensprong in Boskoop voelt alle vrijheid om binnen haar stichting De Groeiling het onderwijs te geven waar zij voor staat. Verantwoorden hoort erbij. En daarvoor is het goede gesprek onmisbaar, vindt ook schoolbestuurder Jan Kees Meindersma.
Als leraar van groep 8 op basisschool Samenspel in Amsterdam geeft Lerone zijn leerlingen zoveel vrijheid als ze aankunnen. Zij maken zelf keuzes, plannen hun werk en nemen leiderschap over hoe zij in de klas aanwezig zijn. "Zeker in deze wereld heb je handvatten nodig om leiderschap te nemen over jezelf."
Het team van De Kroevendonk in Roosendaal werkt vanuit een ‘inclusief denkend profiel’. Dit vraagt om een vrije blik op de ander. "Zit er geen hart achter, dan werkt het niet."
Bert Roede is acht jaar werkzaam in het basisonderwijs, waarvan drieënhalf jaar als bovenbouwleraar op Het Hoogholtje in Wehe den Hoorn in Groningen. Een kleine school met zevenendertig leerlingen, van wie Bert er in totaal acht in zijn klas heeft. "Het is aan mij om uit te vinden wat een kind kan gebruiken en hoe ik daar mijn best voor ga doen. "
Annemie, Annemarie, Emile en Kelly voelen zich alle vier echt thuis op De Sprong en roemen de openheid, de flexibiliteit en de focus op eigenaarschap. Samen blikken ze terug op hun schoolcarrière tot nu toe en hoe hun manier van lesgeven is veranderd.
School Hof ter Weide volgden het traject 'Het pedagogisch huis'. Kim van Haeften ging naar een van de bijeenkomsten en zag met eigen ogen welke stappen er gezet werden.
Optimistische types zijn ze zeker. Simone Mark, Marcel van Herpen en Adri van den Brand: boegbeelden van Centrum Pedagogisch Contact (CPC). Toch voelen ze alle drie nu meer dan ooit de noodzaak om leraren en leiders te stimuleren om in alle vrijheid de volle verantwoordelijkheid te nemen voor hun pedagogische opdracht. In gesprek over het waarom en waartoe van hun gezamenlijke missie.
In de reeks ‘op de werkvloer’ zetten we onze CPC docenten in het licht en laten we hen vertellen wie ze zijn, wat ze doen, waarom ze doen wat ze doen en hoe ze dat doen. Deze keer vertelt Carm Barten over het fundament voor zijn werk: pedagogische verantwoordelijkheid om onvoorwaardelijk te zorgen voor kinderen.
Op twee middelbare scholen ging het in april helemaal mis met de traditionele examenstunt. De ene school werd ontruimd, en de andere bleef helemaal dicht. Wat is dat toch met die examenstunt?
Op woensdag 29 maart 2023 was het 3e CPC Congres. Graag blikken we met jullie terug op een inspiratievolle dag!
Thuiszitters, kansenongelijkheid, werkdruk, lerarentekort, demotivatie van leerlingen en schaduwonderwijs. In werkelijkheid zijn het zorgen: zorgen die worden veroorzaakt door het feit dat in ons onderwijs het systeem centraal staat en niet de mens.
In de reeks ‘op de werkvloer’ zetten we onze CPC docenten in het licht en laten we hen vertellen wie ze zijn, wat ze doen, waarom ze doen wat ze doen en hoe ze dat doen. Deze keer vertelt Mark ter Horst over zijn visie op leiderschap.
Nog niet alle leerlingen en studenten hebben hun schoolcarrière na twee zware coronajaren weer op de rit, zo blijkt uit nieuw onderzoek. Veel leerlingen zitten ’nog niet in de leerstand’, zeggen docenten, hoe krijg je ze weer aan de gang?
Kindgesprekken helpen om de onderwijsbehoeften van kinderen duidelijker in beeld te krijgen, de pedagogische relatie te versterken en de persoonlijke betrokkenheid en motivatie te vergroten. Ze leiden tot meer eigenaarschap, het stimuleren van verschillende vaardigheden, het verbeteren van de werkhouding.
Vrijheid, verantwoordelijkheid en verbinding, dat zijn de sleutelwoorden in de expliciete visie van Marcel van Herpen op het onderwijs. Op woensdag 12 oktober 2022 krijgen vier leerlingen uit de leerlingenraad van Brede School Markeent de kans hem even aan de tand te voelen.
Meisjes die met autootjes spelen en jongens met een speelgoedkeukentje. Poppen in verschillende kleuren. Wie door speelgoedgidsen bladert, valt het op dat de speelgoedwereld diverser en minder rolbevestigend wordt. Hoe belangrijk is dat?
Ik was 12 jaar en maar net gestart in de brugklas. Mijn mentor en docent Nederlands liet ons gedichten voorlezen. Toen ik aan de beurt was, had ik de tekst al meerdere keren gelezen maar ik begreep er helemaal niks van. Ik voelde mijn keel dichtknijpen en mijn gezicht werd warm.
Roland Schut De leraar die verbonden is met zichzelf, probeert vanuit goed afgestemde relaties zijn leerlingen te ‘raken’, hen uit te dagen, te begeleiden en te ondersteunen om verbonden te raken met zichzelf, met anderen en met de wereld om hem heen.
Het kabinet heeft 8,5 miljard euro vrijgemaakt voor het onderwijs. Middels het Nationaal Programma Onderwijs moeten de gelden worden ingezet om ‘achterstanden’ in te halen.
Marcel in het Noordhollands Dagblad: ‘Onderwijs schiet weinig op met miljarden coronageld’.
In zijn nieuwe publicatie ‘Werk voor de reünie’ pleit Marcel van Herpen voor een duurzame verandering in het onderwijs.
Leraren zetten steeds vaker coachende vaardigheden in om leerlingen te begeleiden in persoonlijke en leerprocessen. Het coachmodel is daarbij een handig hulpmiddel.
We kennen ze allemaal: onderwerpen waar je wel over zou willen praten, maar die toch verzwegen blijven.
Dagelijks voeren leraren nogal wat gesprekken, met leerlingen, hun ouders en met collega’s. Meestal gaan deze gesprekken vanzelf. Maar soms lijken deze gesprekken plotseling te ontsporen. Je bent dan de dramadriehoek binnengetreden.
Een betrokken kind dat lekker in zijn vel zit ontwikkelt zich optimaal. Dit kan betekenen dat een leerling onder de landelijk norm presteert en daarmee toch het voor hem hoogst haalbare resultaat behaalt.
De onafhankelijk eindtoets heeft minder invloed gekregen. Daarvoor in de plaats is het advies dat de basisschool geeft - op basis van hun kennis en ervaringen - leidend geworden.
We kennen de voorbeelden van leerlingen die zich onfatsoenlijk uitlaten tegen andere leerlingen of de leraar.
Omdat de meeste van ons een gemiddeld IQ hebben, is het niet vanzelfsprekend dat we deze hoogbegaafde kinderen kunnen verstaan. Er is een aantal punten dat meespeelt in het ‘anders zijn’ van hoogbegaafden. Als je weet waar bepaald gedrag vandaan komt, kan dat het verschil maken.
Veel ouders en leerkrachten worden met enige regelmaat geconfronteerd met een hele boze bui van hun hoogbegaafde kind. Het kind straffen, grenzen stellen of mee in gesprek gaan is op die momenten zinloos of gewoon niet mogelijk.
Jarenlang heb ik voor de klas gestaan. Mensen vroegen me wel eens hoe ik dat toch deed: geen stress voor de klas, kinderen die geen problemen opleverden en mij vooral een fijne juf vonden.
Antwoord proberen te geven op de vraag ‘wanneer doe ik het goed?’ is erg pretentieus. Iedereen doet het zo goed als hij kan, anders deed hij het wel anders. Marcel van Herpen schreef een artikelenreeks vanuit een pedagogische, maatschappelijke en (neuro)biologische context. Dit is artikel 4.
Als wij met zijn allen de maatschappij zijn en we willen verantwoord naar die maatschappij (iets) ondernemen, dan zullen we ter voorbereiding op diezelfde maatschappij dus ook verantwoord moeten onderwijzen. Marcel van Herpen schreef een artikelenreeks vanuit een pedagogische, maatschappelijke en (neuro)biologische context. Dit is artikel 3.
De hele dag word je geacht om keuzes te maken. Maar ontwikkeling laat zich niet vangen in keuze. Ze ontstaat niet aan de ene of aan de andere kant, maar in de spanning tussen die twee. Marcel van Herpen schreef een artikelenreeks vanuit een pedagogische, maatschappelijke en (neuro)biologische context. Dit is artikel 2.
Zolang de leerkracht in interactie is, heeft hij het kompas binnen handbereik. Het kompas dat aangeeft of de richting de juiste is, is scherp, helder en onontkoombaar. Marcel van Herpen schreef een artikelenreeks vanuit een pedagogische, maatschappelijke en (neuro)biologische context. Dit is artikel 1.
De pabo kan haar maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen door meer aandacht te hebben voor de relevante ‘pedagogiek van de regio’.
Over onvergetelijke lessen en leraren. Over de liefde voor kinderen en de passie voor pedagogiek. Over mijn zes liefdes voor onderwijs.
Op een dag word je geboren en op een dag ga je weer dood. In de tussentijd is het de kunst om gelukkig te zijn en je optimaal te ontwikkelen.
Een probleem kun je oplossen. Een dilemma kun je niet oplossen. Je moet je ertoe verhouden. Door alle participanten deelgenoot te maken, breng je het dilemma in een nieuw bewustzijnsveld.
Er zijn leraren aan wie je graag terugdenkt. In de klas bij die leraren “gebeurde het gewoon”, leek het min of meer vanzelf te gaan. Maar wat ging er bij die leraren dan vanzelf en hoe kan dat? Over: Pedagogische Tact, perspectief nemen en leren van de toekomst
Een van de belangrijkste facetten van het huidige onderwijsvak is ‘coaching’. Een manier van begeleiden waarbij je probeert ‘het individu en het team zo optimaal mogelijk te laten spelen’. Een sportmetafoor met inzicht en uitzicht voor het onderwijs
Elkaar begrijpen en ondersteunen bij complexe pedagogisch/didactische vraagstukken is niet eenvoudig. De ervaringsreconstuctie is een hulpmiddel om kinderen te leren verstaan en handelingsrepertoire uit te breiden.
Differentiëren is noodzaak. Kinderen moeten op hun eigen niveau kunnen werken. Om te kunnen differentiëren is het van belang dat instructies zeer effectief gegeven worden. Over het 4-sporenbeleid en ruimte, tijd en criteria als procesvariabelen.
We hebben constructen ontworpen en in stand gehouden, om menselijk gedrag meetbaar af te rekenen. En de verantwoording wordt gezocht in het fenomeen dat het in stand houdt en zelfs versterkt: de diagnose. Het psychiatrisch model houdt onderwijs in de wurggreep.
Mr. Toshiro Kanamori heeft één wens: kinderen leren samen gelukkig te worden. Levenslessen als antwoord op pressie, isolatie en zelfdoding.
Ontvang de laatste CPC artikelen en het laatste nieuw in je inbox.
